Over dwalen en verdwalen op de Vinkeveense Plassen

Bootje varen, altijd leuk, toch? Nou vooral als er een kapitein aan boord is, zodat ik in alle rust om me heen kan kijken en genieten. Zelf een bootje huren en sturen had ik nooit als ambitie. 

Toen ik bij Vrijhaven Zwier ging werken dachten ze daar anders over. In mijn eerste werkweek stond de Eilandhut schoonmaak op mijn programma. Ik kende de Vinkeveense Plassen niet en had nog nooit zelf gevaren. 

Het avontuur was begonnen. Met klotsende oksels ging ik op pad met een boot en een routekaart. Het water was ruig en gonsde tegen de boot. Ik zag overal eilandjes, de Vinkeveense Plas leek oneindig en was binnen no time verdwaald. Na 1,5 uur varen vond ik de Eilandhut midden op de Vinkeveense Plassen.

Wauw, wat een unieke plek. Ik zette een kop thee en pufte even uit. Er zwom een eend langs, mijn gedachten dwaalde af en er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Stiekem was ik best trots op mezelf en ik kwam tot het besef dat geen werkdag bij Zwier ooit saai zal zijn. Oke, genoeg gemijmer! Ik vulde mijn emmer met water uit de Vinkeveense Plassen en begin te schrobben. 

De klus is geklaart en ik vaar bezweet, maar tevreden in mijn sloep weer terug richting Zwier. De route terug voelt een stuk minder spannend dan heen. Verdwalen met vertrouwen voelt een stuk lekkerder. Nu, twee jaar verder, dwaal ik op de Vinkeveense Plassen. Hier, bij Zwier, als een vis in het water.