Een inkijkje in mijn hoofd en hart

De jaarwisseling: een mooi moment om te reflecteren. Ik kwam in 2021 steeds een beetje meer los van de buitenwereld. Even terug naar de herfst: hét seizoen om los te laten. Net als dat de bomen elk jaar hun blaadjes loslaten. Een paar jaar geleden hoorde ik zo’n opmerking wel, maar resoneerde deze nauwelijks. Sja-zal-wel-zo-zijn was dan mijn gevoel. Nu dit jaar voel ik het ineens wel. Ik ben daadwerkelijk aan het loslaten. Het zal heus niet alleen aan het jaargetijde herfst liggen, of aan de stand van de sterren. Maar.. wat nu als al die zaken wel mijn eigen proces een zetje kunnen geven?

De laatste weken ben ik me er bewust van dat ik aan het loslaten ben. En dan specifieker, ik kom losser van het beeld dat ik heb van hoe de buitenwereld Mariska moet zien. Ik kom losser van het idee dat de ander mogelijk van mij heeft. Ik voel en zie helderder. Er zijn momenten dat ik VOEL dat ik in mijn oude habbit stap van mezelf klein maken en VOEL dat ik een keuze heb om dat niet te doen.

Vaag? Misschien. Boeiend? Jazeker! En wat in mijn proces, op dit moment zo kloppend voelt, is dat het loslaten ook voelt als nieuwe ruimte. Doordat ik minder tijd en gedachten besteed aan wat de ander van mij denkt, is er ruimte om de kleuren aan de bomen te zien. Te luisteren naar wat mijn zoontje vertelt. Ruimte om te kiezen. En weer, als ik dit schrijf denk ik, vaag.. Maar tegelijkertijd geloof ik ENORM dat we allemaal in een dergelijk proces zitten. Ons leven lang. Ieder met ons eigen thema, onze eigen kleur en invulling. Maar dat de overeenkomst is dat met elk schilletje dat we afpellen (en ik geloof dat we nooit helemaal afgepeld zijn 🙂 er weer nieuwe ruimte ontstaat, meer rust in ons systeem. Juist dat vind ik zo bijzonder aan persoonlijke ontwikkeling. Wat mij betreft sluit de winter hier naadloos op aan: rust, naar binnen keren, op pauze. En dan is de cirkel toch weer rond. Mooi toch?

Voel jij ook de roep om het gesprek met jezelf aan te gaan? Even uit te loggen en écht de tijd te nemen voor jezelf?

Zodat er weer ruimte ontstaat?

Lfs,

Mariska